Zo heeft het bijvoorbeeld weinig zin om maar 1 keer in de week te trainen, de tussenpozen zijn dan te lang en er zal weinig tot geen prestatieverbetering optreden. Het kan zelfs zo zijn dat het relatief on-getrainde lichaam alleen maar vermoeid raakt van deze ene training en zo in een neerwaartse spiraal terecht komt. En dan is er natuurlijk ook de echt fanatieke sporter die (bijna) dagelijks flink traint en het lichaam te weinig rust gunt. Ook hij zal in een neerwaartse conditie-spiraal terecht komen omdat een training alleen zin heeft als het lichaam de kans krijgt hiervan te herstellen en dus sterker te worden. En dan is er nog het gevaar van eenzijdige training, wat wel degelijk een gevaar voor je gezondheid kan zijn. Zo zijn steeds meer experts (onder wie de bekende dokter Al Sears) het erover eens dat eentonige duur-training de hart- en longcapaciteit niet ten goede komt. In een publicatie legt dr. Al Sears uit hoe dit mogelijk is. In hetzelfde artikel pleit hij voor een trainingsmethode die hij PACE noemt, een soort earobics/krachttraining waarin korte heftige krachtsinspanningen elkaar opvolgen. Voor hardlopers vergelijkbaar met snelle interval training over korte afstanden. Een trainingsmethode die hier op lijkt is de Tabata traingsmethode.
Hardlopers die altijd met dezelfde relatief hoge hartslag hun rondjes lopen, zijn niet voorbereid op momenten dat hun hart nog meer van ze vraagt. Zo kan het voorkomen dat iemand die denkt goed voorbereid te zijn, bij een flinke inspanning het toch niet kan trekken. Zo'n grote inspanning kan bijvoorbeeld een wedstrijd zijn, maar ook bijvoorbeeld een loop bij extreme (koude of warme) temperaturen, of als je een griepje onder de leden hebt. Uitputting en in het ergste geval een hartstilstand kan het gevolg zijn. En dat kan niet de bedoeling zijn van een "gezond" stukje lichaamsbeweging. Een beetje kennis van wat training doet met je lichaam lijkt dus geen overbodige luxe.
Afwisseling en voldoende rust lijken de beste adviezen voor enthousiastelingen die zonder enige kennis van trainingsleer opeens willen gaan hardlopen. Begin met een minuutje hardlopen afgewisseld met wat wandelen als herstel. De volgende stap is leren wat langer hard te lopen, maar vooral heel rustig. Als het je lukt zo'n 20 รก 30 minuten lekker te dribbelen, dan is het pas tijd om wat te versnellen. Maar ook weer korte stukjes van maximaal 1 minuutje om te beginnen, daarna weer rustig dribbelen. Vooral dat rustig is van belang, bijna alle hardlopers (incl. de gevorderden) lopen met een te hoge hartslag. Beginners vinden bijna zonder uitzondering dat ze dan met een slakkengang lopen, wat in het begin ook wel klopt. Maar na verloop van tijd merk je dat je echt vooruit gaat. En het voordeel is dat je nog wat over hebt om je snelheid te trainen. Vergelijk het met een auto, als ie in z'n 4e of 5e versnelling al loopt te sputteren dan is inhalen niet makkelijk. Maar als je met dezelfde snelheid rustig in z'n 2 of 3 rijd, dan kan je met gemak nog even een tandje bij-schakelen. Ik zou als beginner de duur-training op maximaal 70% van de maximale hartslag doen. Alles over het bepalen van maximale hartslag en trainings-zones is te vinden op Runinfo.nl
Om een lang verhaal kort te maken: hardlopen is heel gezond, maar domweg maar wat aan trainen kan ook verkeerd uitpakken. Daarom een goed trainingsschema met een goede verhouding van inspanning en rust.
Trainze, hardlopen is gezond en leuk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten