Trailrunning op de Utrechtse Heuvelrug

Trailrunning is mijn passie en dan bij voorkeur op de heuvels en in de bossen van de Utrechtse Heuvelrug. Wil je een keertje met mij meelopen, kijk dan eens op de site van mijn club. www.trcu.nl

Mission Berlin

Ja het was inderdaad een tijdje stil op floriankoopmans.nl . Niet omdat er niks te melden viel, maar meer omdat het regelmatig bijhouden van een blog toch wel wat tijd vraagt.

Het laatste verhaal eindigde in NY, waar het niet doorgaan van de marathon toch wel een flinke domper was op de vreugde van de maanden daarvoor. Ondanks dat heb ik met mijn mede Kika-lopers er maar het beste van gemaakt. Gelukkig had ik mijn marathon al "op zak", dus sportief gezien was het niet zo'n ramp. Maar ik moet het natuurlijk nog wel een keertje gaan meemaken, 2014 zou dat wel gaan worden.

Na terugkomst moest ik toch maar weer een nieuw doel zetten, de conditie was immers nog prima. Dat bleek aan het eind van het jaar dan ook in Linschoten, waar mijn PR op de halve werd aangescherpt tot 1:23:nogwat. 

 

Met zo'n PR zou de gewenste 2:59:59 toch mogelijk moeten zijn. Ondertussen was al duidelijk geworden dat dit dan maar in Berlijn moet gaan gebeuren, ruim de tijd...dacht ik. Totdat ik me tijdens een van de eerste vakantiedagen in Polen liet verlijden tot wat sprintjes op het grasveld van de plaatselijke atletiekbaan. Plotselinge pijn in mijn hak maakte lopen opeens een pijnlijke bezigheid, maar het kwam niet in me op dat dit wel eens een langdurige blessure zou kunnen zijn. De langlaufvakanties in Polen en Oostenrijk gingen dan ook gewoon door, zonder overdreven veel pijn. Maar in- en uitlopen was minder lekker. Helaas kon de sportarts bij terugkomst ook geen uitsluitsel geven, het kon aanhechting Achillespees, slijmbeurs of peesplaat zijn. Dat is ondertussen alweer een maand of 4 geleden en pas nu durf ik te zeggen dat het echt de goede kant op gaat. Tijd dus om definitief Mission Berlin te beginnen, want die paar maanden zijn zo voorbij.

Na veel alternatieve training, zoals wielrennen, snelwandelen (ja echt waar!), de crosstrainer en de Alter-G loopband, kan ik eindelijk weer wat vaker lopen. Natuurlijk kon een test van de huidige conditie ook niet uitblijven, gister tijdens de 3e wedstrijd van de Zomeravondcup moest dat gebeuren. 

Een toptijd zat er natuurlijk niet in, maar op zich viel het ook niet echt tegen. 42:45 op de 10km is een beginnetje. Maar belangrijker is, dat de hak het redelijk heeft gehouden. Wel wat pijn vandaag, maar niet meer dan na een gewone training. Dat is hoopgevend!

Moet ook wel, want in minder dan 3 weken begint mijn 16-weeks schema dat zou moeten lijden naar een mooie tijd in Berlijn.

Ben ff een blokkie om

En laat dat blokkie om nou net in New York city zijn. Het voelt wel een beetje raar in de puinhopen van orkaan Sandy een marathon lopen. Maar de New Yorkers schijnen het zo te willen, business as usual wat er ook gebeurd.

Trainen voor de marathon...is net als het echte leven

Zoals het echte leven ook zo z'n up's en down's heeft, zo is dat met trainen voor de marathon ook. Zo was mijn eerste marathon een mooie opsteker, 3:11:55 door de Friese modder was boven verwachting. En ook het herstel ging goed, binnen 3 weken alweer klaar voor de volgende trainingscyclus. Maar toen bleek al snel dat de bomen niet altijd tot in de hemel groeien, een onwillige kuit gooide even wat roet in het eten. En zo viel de trainingsweek in Texel een beetje in het water. Hoewel eigenlijk nog tijd genoeg, begon ik 'm toch wel een beetje te knijpen voor een goede voorbereiding richting mijn 2e marathon...in Eindhoven. Want ondertussen had ik wel al het besluit genomen om in New York vooral te gaan genieten en niet als een dolle over de bruggen en door Central Park te gaan scheuren. In Eindhoven moet het gaan gebeuren, de perfecte race moet op 14 oktober uit de benen komen. Eerlijk gezegd denk ik niet, dat ik tevreden zal zijn met een tijd boven de 3 uur. Maar daarvoor moeten wel heel wat kilometers gemaakt worden, die pijnlijke kuit kon ik daar natuurlijk niet bij gebruiken.

Trainen in Schotland

10 mile bosloop

Tijdens onze vakantie in Schotland ging het gelukkig al wat beter en kon ik dagelijks redelijk trainen. Ook een 10 mijl bosloop tijden de Abernethy Highland Games ging zonder problemen.

Nagenieten van de Slachte

Mooi groepje hadden we tot de 2e gras-dijk

Altijd leuk, na afloop van een loop de uitslagen, foto's en statistieken van de wedstrijd bekijken.

En ook Henk deed het nodige kopwerk in zijn groepje

Concentratie

Het eerste leuke feit was natuurlijk mijn eindtijd, onder de 3:12 in mijn eerste marathon...mooi. Leuk ook dat ik het mooi vlak kon houden. In het tweede deel ben ik door niemand ingehaald, terwijl ik er zelf wel zo'n 25 passeerde. Interessant gegeven vind ik ook altijd de pas-frequentie, eerste deel was 88 stappen x 2 benen is een frequentie van 176, tweede deel 87 stappen x 2 benen = frequentie van 174 per minuut. Het licht teruglopende tempo is dan ook vooral te verklaren door een teruglopende pas-lengte, In het begin nog zo'n 1,34 meter, aan het eind nog maar 1 meter 28. En dan zijn er natuurlijk nog de foto's. John alias Hardlopendeboer, tipte mij voor een site met veel foto's. Inderdaad mooie foto's voor een schappelijk prijs. Van spierpijn en blaren hoef ik gelukkig niet na te genieten, alles werkt weer prima. Nog even een paar herstelweekjes pakken en de volgende uitdaging kan gaan beginnen, New york here i come!

De blarendokter

Dankzij veel goeie tips en ondertussen ook een hoop ervaring, ben ik met m'n gevoelige voetjes toch de marathon doorgekomen. Wellicht dat iemand anders ook nog wat aan de diverse tips heeft:


Maar let op: elke voet is weer anders en wat voor mij werkt, hoeft voor jou niet per-se te werken. Voor mij was (en is) het uitproberen en onthouden wat 't beste werkt.

• Voorkomen is beter dan genezen, op blote voeten lopen is goed tegen zweetvoeten en maakt je huid sterk. En niet alleen je huid!
• Voorkom vochtige (zweet) voeten, een weke huid kan sneller kapot. Maar te droog is ook weer niet goed, zoek een goede balans.

Ik ben een marathonloper

Na de afgelopen maanden door veel marathon-lopers "bang" te zijn gemaakt, besloot ik toch de magische afstand maar eens te "oefenen". Dat idee kwam nadat de voorjaars-marathons al voorbij waren, er moest dus een alternatief gevonden worden. Bij het lezen van de marathonkalender  herinnerde ik me opeens weer de enthousiaste verhalen over de Slachtemarathon van 2008. Dat moest 'm dus maar gaan worden, m'n eerste marathon de Slachtemarahon in Fryslan.
Als voorbereiding werd de afgelopen maanden het aantal trainingskilometers flink opgevoerd, met als maximum een training van 3 uur met flink wat stukken in marathontempo (voor zover ik tenminste wist wat dat was). Met flink wat baantrainingen en 10 kilometer loopjes bleef ook de snelheid goed op peil.