maandag 18 juni 2012

Ik ben een marathonloper

Na de afgelopen maanden door veel marathon-lopers "bang" te zijn gemaakt, besloot ik toch de magische afstand maar eens te "oefenen". Dat idee kwam nadat de voorjaars-marathons al voorbij waren, er moest dus een alternatief gevonden worden. Bij het lezen van de marathonkalender  herinnerde ik me opeens weer de enthousiaste verhalen over de Slachtemarathon van 2008. Dat moest 'm dus maar gaan worden, m'n eerste marathon de Slachtemarahon in Fryslan.
Als voorbereiding werd de afgelopen maanden het aantal trainingskilometers flink opgevoerd, met als maximum een training van 3 uur met flink wat stukken in marathontempo (voor zover ik tenminste wist wat dat was). Met flink wat baantrainingen en 10 kilometer loopjes bleef ook de snelheid goed op peil.
Na nog wat taperen en stapelen (je moet wel, als marathonloper) was het tijd om richting Fryslan af te reizen. Hoewel ik niet zo'n bedevaartsganger ben, voelt een uitstapje naar Fryslan toch altijd een beetje als "back to the roots", of eigenlijk de roots van m'n grootvader. Onderweg kreeg ik al een heerlijk vakantiegevoel (dit is de voor ons zo bekende route richting Texel). Na op de afsluitdijk nog even van het uitzicht te hebben genoten was het tijd voor een laatste pasta maaltijd, deze keer voor de verandering maar eens bij de "Routiers". Het laatste stukje richting mij slaapplek werd door een ongeval op de snelweg een toeristische omleiding, hierdoor kwam ik zowaar ik opeens op de route van de Slachte te rijden. Zo kon ik wel mooi even de kilometers 32 tot 36 verkennen.
In Fryslan was ik te gast bij Henk (en familie) waarmee ik vanmorgen aan de start stond. Zij verbleven hier in hun vaste vakantiehuisje in Minnertsga, vlakbij de finish van de Slachte. Een schattig huisje met een flink stukje historie, waar veel oude foto's aan de muren aan doen herinneren. Na aankomst werden ter plaatse even de fietsen gecheckt en nadat de banden op spanning waren, meteen maar even het dorp verkend. Maar niet al te lang want de wekker zou al voor 4-en afgaan de volgende dag. En dat deed ie ook om 3:50, wat een tijd om te gaan lopen, je moet er maar zin in hebben! Na ons ontbijtje naar binnen te hebben gewerkt ging het met 't fietsje richting sporthal, waarvandaan een busje ons naar de start in Raerd bracht. Onderweg wel wat spatjes regen, maar niet verontrustend en ook de wind leek gunstig. Raerd is nou niet direct een wereldstad, de highlights hadden we in een minuutje of 2 wel gezien, wat dat betreft hadden we beter een busje later kunnen nemen. Na een heel klein rondje te hebben ingelopen liepen we het startvak in, waar we eigenlijk vlak achter de favorieten konden aansluiten. Helaas moest de start nog wel even worden uitgesteld omdat er een bus de weg kwijt was geraakt, kan gebeuren natuurlijk.
Maar om tien over half zeven was het dan zover, onderweg in m'n eerste marathon. Niet dat dit nou zoveel anders is dan een willekeurige halve of 10 kilometer, maar dat zou nog wel komen. Het ging vlotjes en ontspannen richting de eerst grasdijk, die wel redelijk te doen was. Geen giga kuilen en zelfs nog wel wat grip onder de schoenen. Doorkomst 10K ging in 45 minuten, tijd voor een sportdrankje, maar oef wat was die vies zoet. Ondanks dat alle lichten op groen stonden voor een flinke versnelling, bleef ik rustig in mijn groepje. Al die routiniers die me de afgelopen maanden adviseerden zullen toch wel gelijk hebben...de marathon begint pas bij 35 kilometer vertelden ze me bijna allemaal. Ook de volgende 5 kilometer bleef ik mooi op schema voor een tijd van rond de 3:09, maar daar zou ik vast nog wel wat op kunnen winnen, had ik in gedachten. Het halve marathonpunt en de 25K gingen in hetzelfde tempo, tijd voor zo'n smerig gelletje, want de energie zou opraken was me verteld.
Nu moest ik toch maar eens wat gaan versnellen, een klein beetje maar. De wind was in de rug, dus het was geen ramp dat hierdoor het (toch al flink uitgedunde) groepje nu uit elkaar viel. Omdat de eerste grasdijk zo meeviel, was ik eigenlijk een beetje vergeten dat er nog twee zouden komen. Maar helaas werd ik daar zo rond het 27 Kilometer punt pijnlijk aan herinnerd. Dit was een serieuze! Dat het tempo hier flink terugliep was op zich nog geen ramp, ook de modder op de schoenen niet zo'n probleem, maar dat de hartslag binnen 2 kilometer zomaar ineens 10 slagen omhoog ging was wel zorgelijk. Toen die vervolgens maar niet wou zakken, nadat ik m'n ritme weer had opgepakt, wist ik dat de marathon was begonnen. En ik was pas aan het 30 kilometerpunt, dat hadden ze me niet verteld!
Slachtetille...mooie brug
Het goede nieuws was dat ik toen nog steeds op schema 3:09 liep, het slechte nieuws dat ik in plaats van versnellen eerder aan overleven dacht. Het tempo wist ik er nog wel in te houden tot de volgende grasstrook, maar de zware benen en hoge hartslag waren allerminst bemoedigend. Toen zo rond km 37 ook nog de beklimming van de Slachtetille op 't program stond, had ik het wel een beetje gehad. Onder "normale" omstandigheden had ik de aanwijzing om naar beneden te wandelen vast genegeerd, maar nu zou ik 't zelf vrijwillig gedaan hebben. En kom daarna maar weer eens in je ritme, op het gras ook nog eens.
Daarna was het alleen nog maar harken en zien te overleven. Stiekem dacht ik af en toe zelfs even aan wandelen, maar gelukkig lukte het om me zelf wijs te maken dat wandelen toch niet de bedoeling is tijdens een marathon. Een heftige regenbui van achteren maakte de benen ook al niet echt soepeler, 't was nu echt stoempen.
Die laatste kilometers heb ik niet helemaal meer zuiver in mijn geheugen, gelukkig helpt m'n Polar me nog wat herinneren. Opvallend dat ik bij 35 K toch nog op schema 3:10 zat, hebben ze toch gelijk gehad die marathon cracks! Met het laatste beetje energie wist ik nog net onder de 3:12 te finishen, toch nie slecht voor een eerste marathon. Winnaar Eric Negerman was toen wel al lang en breed gehuldigd en ook de eerste 3 dames stonden net op 't podium. Henk kwam zo'n 3 minuten na mij over de streep, na een bijna vlakke race.  Hij was duidelijk een stuk minder diep gegaan en kon beginnen met nagenieten.
Ik moest (na de felgekleurde sportdrank er maar weer uitgegooid te hebben) eerst even m'n in de war gebrachte spijsvertering weer even op gang krijgen, dat had even tijd nodig. Toen Henk al van de beroemde Minnertgase oranjekoek zat te genieten, ging er bij mij nog niet meer in dan een kopje thee. Gelukkig kwam ik na een paar uurtjes weer wat tot leven en kon ik moe maar voldaan de terugreis beginnen.
Een erg gezellige gast ben ik vast niet geweest, sorry Henk. Als ik ooit nog een herkansing krijg dan zal ik het zeker proberen goed te maken.
Het was een mooi avontuur in Fryslan. Nu eerst maar eens herstellen en dan eens kijken of (en hoe) ik de volgende keer die 11 minuut 55 sneller kan lopen.

2 opmerkingen:

  1. Hè marathonner! Gefeliciteerd met een erg mooi debuut tijdens deze toch wel unieke marathon. Al die "ervaren" marathonlopers hoeven jou niets meer te vertellen ��
    Je hebt nu zelf ervaren wat het is en waar voor jou de winst te halen is. Geniet van je geslaagde generale.
    Hier kun je nog een paar leuke foto's vinden, als je dat nog niet gedaan hebt.
    http://www.oypo.nl/pixxer.asp?id=2AAF0ED2A8DEEDA3

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Een paar leuke foto's besteld. Voor 50 cent hoef je 't niet te laten. Dank voor de tip.

      Verwijderen