Het NK langlauf zit er alweer op. Wat vorig jaar een groot feest was, viel dit keer toch iets tegen. Iets wat me, bij te hoge verwachtingen, wel vaker overkomt. En elke keer trap ik er als een jonge hond weer in. Eigenlijk was het halverwege een razend drukke werkweek gekkenwerk om naar Zuid Duitsland af te reizen en meteen de volgende ochtend al te knallen. En zoals altijd, als er eenmaal iets niet lekker loopt, dan stapelen de ergernissen zich vaak op. Zo begon het al op Salzburg airport, waar het autoverhuurbedrijf ons direct een poot uitdraaide (never ever rent a car at Buchbinder!). Met bijna een uur oponthoud zaten we veel te laat aan onze pasta en alsof het nog niet genoeg was, ook onze huur ski-tjes bleken niet te vinden.
Zo stonden we de volgende ochtend uiteindelijk pas anderhalf uur voor de start te waxen, dat moest haast wel fout gaan. Echt goed glijden wouden de latten dan ook niet en tot overmaat van ramp werd ook de start een complete chaos. Jasper probeerde met een uiterste krachtsinspanning nog aansluiting met de kop van het veld te vinden, maar moest dat al snel met complete instorting bekopen. Na anderhalve ronde zag ik hem gedesillusioneerd langs de kant staan. Ik wist nog wel te finishen, maar overtuigend was het niet.
Maar veel tijd om chagrijnig rond te lopen hadden we niet, het volgende onderdeel stond op het programma "Langlaufen (skating techniek) met video analyse". Zoals altijd zeggen beelden meer dan woorden, hierdoor kregen we goed inzicht in onze verbeter punten, waar we ook maar direct mee aan de slag gingen. Dat het niet voor niks bleek direct 's avonds al, toen team Koopmans mee deed aan de koppelkoers. Na een hectische race, waarin we allebei 3 x een rondje van ca. 600 meter moesten afleggen, legden we beslag op een mooie 7e plek (van de 50, veelal zeer ervaren, teams). Zo sloten we de eerste dag van het NK toch nog af met een lach. En zo hoort het natuurlijk ook, want wie heeft nou de luxe om zomaar tussendoor even naar de sneeuw te gaan?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten